DINGA HÜSEYİN

Dınga Hüseyin sokağımızın bir başka komşusu idi ama evi değil ahırı ve ot yığınlarını koyduğu bahçesi bizim sokağa bakardı. Sonra o arsayı çocukları aralarında paylaştılar.

1960’larda bir kavga sonucu babasına küsen büyük oğul İbrahim -bütün babaküstülerin yaptığı gibi- eşini, çocuklarını, kendi özel eşyasını alıp doğru bizim sokağın sonunda açılan yeni yan sokakta kümelenen ailelerin yanında mekan tuttu Karabiberde kendine yıl 1966 idi.   Ev arsasını Sayit Uçak’tan almış. Komşusu Ceviz’in muhtarlık dönemi olduğundan göz yumulan diğerleri gibi ona da göz yumulduğundan evin bahçesi diğer müştemilatlar için genişletilmiştir. Köyde ev demek, ahır, samanlık, kümes, odunluk, otluk, gübrelik alan da olması demektir. İşte ev arsasının dışındaki bütün bu lüzumlu arsa köy merasından sağlanmıştı. Zaten köyün kendisi vakti zamanında mera değil miydi?

Neredeyse on beş yıl öncesine kadar orada yaşadı. Sonra bazı babaküstülerin yaptığı gibi baba ocağı hasretine, eski komşulara duyulan hasrete, köyün merkezine yakın olma isteğine dayanamadı. Kardeşlere -Yeter bunca zaman siz baba temelinde sefalandınız, ben de geliyorum- baba ocağını bırakmama duygusu ile geldi kondurdu yeni evini çift kat üzerine babasından miras kalan arsaya. Yıl 2009 olmuştu. Bütün bu anlattıklarımın üzerinden elli yılı aşkın bir zaman geçmiş neredeyse.

Kısacası sinirle kalkan zararla oturur misali güzel güzel anlaşılıp vakti zamanında bulunamayan çözüm sonucu giden İbrahim aga mutlu mesut geldi sokağımıza geri. Bu arada geçen yıllarda yaşıtım, sınıf arkadaşım Davut ve ablası Nezihan ile kardeşi Ali bizim sokağa hasret büyüdüler diye düşünüyorum.

Nezihan köyün Susam Sokağı bölümüne genç gitti. Almanya’lı Sadullah-Fatma Erkan’ın oğlu Refik’e. İki çocukları oldu. Birini Meriç aldı erken yaş bile denmeyecek çocukluktan gençliğe adım atarken. Kızını da gelin verdi köy dışına. Köyde yalnız kalmamak adına Nezihan şimdi zamanının büyük kısmını kızının damadının yanında geçiriyor.

Davut Polis oldu gitti sokağımızdan, emekli olunca köye döndü, kendine yeni bir ev yapmış ancak sokağımızda değil. Sokağımızdaki babasına bayram ve tatillerde uğruyor. Asıl ikameti Tekirdağ.

İki kız bir oğlan çocuğu yetiştirmiş gurbette. Allah sağlıklı uzun ömürler versin.

Ali Özdemir. 1964 doğumlu olan  ve kardeşimle aynı devre olan Ali kardeşimiz güleç yüzü ile tanınan komşumuzdur. İlçemiz Küpdere köyünden Nermin hanımla 1986 yılında evlendi. 1987 yılında ikiz kızları dünyaya geldi.

Biznaz:  İlçemiz Kadıdondurma köyünde evlidir.  Eşi Meriç’e Yazılar ve Anılar kitabında yer alan Aktinlerden Birkan Aktin’dir. İki çocukları vardır.

1. 2011 doğumlu.
2. 2014 doğumlu.

Zuhal: 2017 de Çorlu’dan Babaeski-Alpullulu sağlık Memuru Volkan Ercan ile

2017’de evlendi. 2019 doğumlu Cemre isminde bir çocukları vardır.

Hüseyin ağanın büyük kızı Nefize abla Şaban İsmail’in Hasan’a eş olarak gitmiş. Şansıgül, Ersoy ve Fatma’nın anneleri. Şaban İsmail yazımızda detaylı yazıldı.

Hanife abla İzzet Gümüş’ün hanımı olarak gitmiş. Güray ve Halil Lomlar yazımızda detaylı yazıldı.

İzzettin Enişte ile Refiye abla komşumuz olarak çok da iyi geçindiğimiz bir ailedir. Kızları, kız kardeşlerimle yaşıt ve arkadaştırlar. İzzettin Enişte de sokağımızın transferlerinden. Büyükaltığaç’tan gelmiş daha çocuk denecek yaşta köyümüze. Bir daha da dönmek kısmet olmamış. İşi, huyu, ahlakı beğenilince,“Hadi demişler kal sen burada. Koca Saranlı, kimlere yer yurt oldu da bir sana mı olamayacak.” deyip. Dınga Hüseyin almış onu Refiye kızına iç güveyisi. Zaten hane dediğin o zamanlar başını sokacak bir ev değil mi. Yaptılar kısa sürede oldu bitti.  Hatta komşu arsaya yarım metre kadar girdiği için temel yıkıldı, tekrar atıldı. Sonra yanına bir ev daha, şu anda da oğlu Ahmet’in ikinci katında oturduğu bir ev daha toplamda üç ev yapıldı. Son yapılanın altı garaj, depo, müştemilat olarak kullanılıyor. Kapı önü de sokağımızın sefa mekanlarından biri. Çünkü sandalye, tabure koymaya ayakaltı olduğu için uygun, su içmek isteyene su vermek kolay. Sefanız bol olsun sokağımın mutlu insanları.

Oğlu Ahmet de kardeşimiz gibidir. Eşi Emine hem güler yüzü ile hem de evcimen, işçi bir insan olarak herkesin yüzünü güldürmekte. İyi ki köyün en alt mahallesindeki evlerinden kalkıp sokağımıza komşumuz Ahmet’e eş olarak gelmiş. Gelenler eminim ki gidenlerden daha mutludur sokağımıza.  İki de akıllı, uslu, kibar, çalışkan çocuk büyüttüler. Kızları Selsebil Yüksek okul mezunu ve iş hayatına atılmak için çaba harcıyor. Oğul İzzettin Edirne’de okuyor ama biraz şüphelerimiz var. Okumaktan çok köyü, köy hayatını seviyor sanki. Tarlaya giderken yüzünün gülmesi okula giderken görülmüş iş değildir. Her an bu iş buraya kadarmış derse şaşmam.

Refiye komşumuzun büyük kızı Nurgül köyün alt sokağına gitti 1986 da. Kara Hüseyin’e vardı. Önce kaçtı, ardından düğün yaptık. Eniştemizden memnunuz, hatta o kadar memnunuz ki yeğenim Hazel’i onlara gelin ettik. Ufuk büyüğü, Mükerrem küçüğü olmak üzere onların da iki çocukları var. İkisi de Kapaklı, Çerkez’de iş hayatının içindeler.

Hatice kız da ablasının yolunda o da köyün en alt sokağında yaşayan Göcenlerin Hilmi’yi sevip onunla evlendi gitti telli duvaklı gelinliği ile. İki çocuk sahibi. Enes isminde bir oğlu var. Enes şu anda asker. Hayırlı teskereleri olsun inşallah. Kızları Zeynep de yakında açıklanacak olan Üniversite sınavı sonucu ile inşallah iyi bir okul kazanıp üniversite hayallerini gerçekleştirmeye başlayacak.

Hüs.4. Mehmet.

Dınga Hüseyin’in evi sokağımızın batıya doğru paralelinde yer alan bir alt sokağımızdadır. Ancak ikinci arsası bizim sokağın batısında, evinin olduğu arsanın doğusunda yer alan çift arsadır. Kısacası yeni yerleşim köyümüzde İdris ağalarla onlar çift parsel almışlar. Yukarıda belirttiğim gibi ikinci arsaya 1960’larda İzzetin Enişte ve Refiye abla, 1980’lerde de İbrahim aga evlerini kurdular.

Küçük çocuk Mehmet Özdemir ise alt sokaktaki dede, baba temelinde kaldı. Mehmet ağa köyümüz halkından Seyit Filiz’in kızı Emine ile evlidir. İkisi de halim selim sakin insanlardır. Arkadaşım olan Mithat Filiz gibi ablası Emine abla da güler yüzlü bir insandır. Evlerine girip çıkmışlığım hiç yoktur. Lakin İdris arkadaşımın evine gittiğim zaman bahçe duvarından gördüğüm neyse odur. Yıllar önce bahçelerinin dış duvarı henüz çalı iken bahçeyi ne kadar görmüşsem odur. Lakin temizlik, tertip konusunda Mehmet agayı gözlemlediğim kadarıyla bahçeleri, arabaları her zaman temiz ve tertiplidir. Bu durum hayatının tamamına yansımıştır. Kahveye her zaman temiz ve tertipli üstü başı ile çıkar. Öyle paldır küldür günlük kıyafetle gelip oturduğuna ben şahit olmadım.

Mehmet ağa da Emine abla da 1952 doğumludurlar. 1971 yılında evlendiler. İyi komşularımızdır. Emine abla annemin sağlığında evimize çeşitli vesilelerle gelirdi, görüşürdük. Ya da Refiye ablalarda karşılaşırdık, arada sefaya oturucu katılırdı. Kısacası güzel anılarımızın yaşanmasında önemli yerleri olan komşularımızdır.

Üç çocukları vardır.

M.1. Hasan. Hasan kardeşimiz Emniyet Teşkilatımızın değerli bir personelidir. 197 doğumlu Hasan Kardeşimiz ilkokulu köyde okuduktan sonra ortaokulu ve liseyi Edirne’de okudu. Askerlik görevinden sonra 1990-1995 arası köyde kaldı ancak burası ve çiftçilik bana göre değil deyip 1995’te Bursa Polis okuluna kayıt oldu.  1996 da ilk görev yeri olan İzmir’e tayin oldu. Altı yıllık görev süresinin sonunda bu defa şark görevi sayılan Bayburt dönemi başladı hayatında. Orada iken sevgili eşi Tübay hanımla 2005’te evlendi. İki çocukları vardır.

H.1. 2009 doğumlu Elifnaz.

H.2. 2012 yılında Bayburt’tan sonra 2013’te başlayan, hayatlarının ve görevlerinin Çanakkale döneminde dünyaya gelen Mehmet Mert.

Hasan kardeşimiz aslında emekliliği hak etti, ancak yaş sınırı dolana ya da sağlık durumu uygun olduğu sürece “Yeter” dediği zaman ayrılma hakkı var. Aksi takdirde 2027 yılında yaştan emekli olacak. Güzellikler diliyorum.

M.2. İkinci çocuk Zerrin’dir. Zerrin de Keşan ilçemize bağlı Kosköy’den Yüksel Bulut beyefendi ile evlidir. Yüksel bey Keşan Milli Eğitim Müdürlüğünde memur olarak çalışmaktadır. İki çocukları vardır.

Z.1. İrem.

Z.2. Rana.

M.3. Hüseyin.