01.10.2023
Çocuklarımız hafta sonu tatilini fırsat bilip dün geldi, bugün biraz gecikerek ve zorlu da olsa gittiler. İstanbul trafiği öncelikle yağmur sonra da yeni gelen yüz binlerce öğrenci ve yakınının oluşturduğu trafik sebebiyle hayli yoğunmuş. Şu anda camdan gördüğüm kadarıyla ekonomik krizle birlikte Ankara yönünden İstanbul’a gidiş pazar akşam üzerleri eskisi kadar yoğun olmuyordu. Ama bugün hayli yoğun. Yeniler geliyor eskilerle birlikte.
Bugün pek çok gencimiz ve aileleri için önemli hatta önemli ötesi. Anne babasının tek bir tanesi olanlar var. İlk defa ailesinden ayrılıp bir yurda veya bir eve yerleştiler. Onları evine, yurduna kadar getiren anne babalar –içlerinde kesinlikle gözü yaşlı dönenler vardır- gözü değilse bile gönüllerine akıttıkları gözyaşları ile ayrılığın hüznüyle dönüyorlardır, dönmüşlerdir. -Tecrübe ile sabit.- İlk yalnızlık ilk veda. Bazıları evladının yanında gidemedi, evden, otogardan bir yerlerden uğurladılar. Allah kavuştursun.
Bu ilklerin unutulmaz yanları çoktur insan hayatında.
1973 yılında ortaokulu okumak için yurtta kalmıştım. Belki o zaman da Gaffur pijamam vardı ve giymiştim lakin net hatırlamıyorum. Gel gelelim 1976’da yatılı okuduğum lisede yurtta kalan öğrencilerin neredeyse tamamı Gaffur pijamalıydık. Mavi veya kahverengi çizgili bu pijamaların bende bıraktığı intiba, manzara aklıma geldikçe, yıllardır gülümsememe sebep olur. Annem iki pijama dikilecek kadar iki ayrı renk bez almıştı. Biçmeyi bilmezdi komşulardan terzilik kabiliyeti olan biri biçmiş, kendisi dikmiş olmalı. Biri mavi, diğeri kahverengi çizgiliydi.
Çizgili Pijamalı Çocuk romanı sanki mekan olarak bizim okulu, kişiler olarak da bizi anlatıyordu.
Red Kitteki Daltonlar da belki bizden ilham almış olabilir.
Tüm gençlerimize başladıkları bu iki, dört, beş, altı ve hatta daha uzun yıllar sürecek eğitim hayatlarında başarılar diliyorum. Yolunuz ve bahtınız açık olsun çocuklar.
