KİMLER GELDİ KİMLER GEÇTİ: 1
ŞENAY EBE
Sanal medyayı ve köy sayfasını uzakları yakınlaştırmak, geçmişi günümüze taşımak, bugünü yarına aktarmak ve ayrılıkları kavuşturmaya vesile olmak adına kullanmaya gayret ediyorum. Seyrek de olsa amacımıza ulaşıyoruz.
Memurlukta ilk görev yeri her zaman akılda daha kalıcı oluyor. Bu hele de bir köy, kasaba ise. Küçük yerlerde ilişkiler daha samimi, sıcak, candan oluyor. Çabuk kuruluyor ve kalıcı oluyor. İlk görev yerim Ordu’da küçük bir kasabada beş yıl kaldım. Çok da güzel dostlular kurduk. Hala görüştüğüm velilerim, öğrencilerim, meslektaşlarım var. Her bahane ile görüşünce araya zaman ve mesafeler giremiyor dostlukların, arkadaşlıkların, yaşanmışlıkların.
Köyümüzde görev yapan özellikle öğretmenlerimizin bazılarına teklif de götürdüm. Zaman bulamamaktan şikayetçiler. Yazacakları birkaç sayfa yazı. Ne kadar güzel zamanlar geçirmişlerdir aslında köyümüzde insanlarımızla. Anlatılmaya değer şeyler illa ki çıkacaktır diye düşünüyorum.
Bazen köye tayini çıkan bir memur, bir asker köyün sayfasını yapan kişi olarak bana ulaşıp yol yordam soruyorlar, merak ettiklerini soruyorlar, bari gelmeden kısa da olsa iyi kötü bir bilgi sahibi olup geliyorlar. Ya da bir zamanlar köyümüzde askerlik yapmış, tanıdığı kişiler olmuş ancak eskiden telefon, internet bu kadar yaygın olmadığından ilişkiler kopmuş, şimdi merak etmiş, zaman bulmuş soruyor, elimizden geldiğince yardımcı olmaya çalışıyoruz.
Dün de sayfaya yeni bir üyelik isteği gelince kim olduğuna bakmadan onayladım. Nasılsa tanımayacaktım. Ya da tanısam da fark etmeyecekti.
Bir süre sonra mesajıma gelen uyarı olduğunu görünce baktım. Babaannesinin köyümüzde yıllar önce ebelik yaptığını yazıyordu. Fatma ve Hüseyin Keçili isminde bir aile olması gerektiğini ve yaşlarının seksenler civarında olduğunu yazıyordu. Keçili değil Keçi soyadında komşularımız olduğunu söyledim. Baktım konu uzayacak telefonla araması için numaramı verdi. Aradı görüştük. Geçen yıl Gülseren Ebe’yi tanıtırken sözü geçen Şenay ebenin oğlu olduğunu belirtti. Konudan konuya atlayarak konuştuk. Detaylı konuşmak için bugün için konuşmaya ve fotoğraflar göndermeye karar verdik.
İrfan Üzüm, oğlu Muttalip, asıl da Fatma Durgun (Keçi-Rahmetli) idi konu, aklında kalanlar onlar olmuş. Fatma abla ile yaşıt ve arkadaşmışlar birlikte evlerinin bahçesinde fotoğraf çekilmişler.
Sonra kız kardeşimle konuşurken görümcesi Şenay’ın adının da ebe Şenay hanımdan geldiğini söyledi. O zamanı sevilen sayılan ebesiymiş Kaniye annem anlatırdı, dedi.
Adasarhanlı köyünde de ilk sağlık ocağı 1963/64 yılında İrfan Üzüm’ün muhtarlığı zamanında yapılmış, Emrullah Koyunlu muhtarken açılmış.
Köyümüzde Sağlık Ocağı, ve ebelerin gelişi ile ilgili Abdullah Durgun’dan öğrendiğim kadarıyla şu şekilde bir süreç işlemiş.
1960-61 yıllarında Ergene boyundaki seddenin yapılışı sırasında Kamışlı’daki şantiyede görevli bir greyder operatörünün hanımı olan emekli ebe Suzan Hanım ilk ebemizmiş. Köyde iğne yapacak kimse olmadığından Suzan hanım bu işleri fahri olarak yürütmüş. Abdullah Durgun’un şu anda garaj olarak kullandığı yeni binanın olduğu yerdeki eski evleri ilk sağlık ocağı ve lojmanı imiş. Suzan ebe orada kalmış. Bir yıl kadar kaldıktan sonra o gitmiş ve yerine devlet memuru ebe olarak Şenay ebe gelmiş. O sırada zaten şu anda İmam Lojmanı olarak kullanılan sağlık ocağı binası yapılmış. Kısa bir süre İrfan Üzüm’ün evinde kaldıktan sonra Şenay ebe lojman ve ofis olarak iki bölüm olan bu binaya geçip hizmet vermiş. İlk birkaç gün anneannesi ile İrfan Üzüm’de misafir kalmışlar. Lojmanı oturulacak hale getirdikten sonra da oraya yerleşmişler. İrfan Ağbinin annesi ile Şenay ebenin anneannesi arasında köyde kaldıkları süre içinde büyük bir sevgi ve muhabbet oluşmuş. Antalya Aksekili olan Şenay hanım ilkokuldan sonra Şimdiki Sağlık Meslek Lisesi dengi olan Antalya Sağlık Okulunu bitirip ilk tayin yeri olarak köyümüze atanmış. Asıl branşı ebelik olmakla yerine göre bir hemşire bilgisine de sahip olarak köylerde hizmet etmişler o zamanki ebeler. Köyümüze geldiğinde Serikli öğretmen Ali Akpınar ile nişanlı imiş. Nişanlısının askerlik görevinin bitiminde evlenmişler ve 1967 yılından itibaren Antalya Manavgat’a tayin olmuşlar. 1980 yılından itibaren de kendi ilçeleri olan Serik’te çalışmaya ve yaşamaya başlamışlar. İki de erkek çocukları olmuş, daha sonraki zamanlarda. İsimleri Uğur ve Enderdir. 1967 doğumlu Uğur, Serik Belediyesinde memur olarak çalışıyor. 1973 doğumlu olan Ender’den torunu da Ali. Ender beyin eşi Ziraat Bankasında çalışıyor, kendisi de Serik Belediyesinde görevli. …
Köyümüzle ilgili o yıllardan hatırladıkları neler? diye sordum. Zeki Bilen’in kamyonla Uzunköprü’ye yolcu taşıdığını, çünkü o yıllarda henüz minibüs yokmuş ve yolcu taşımacılığı yükler arasında kamyonlarla yapılırmış. Kör Hasan (Sarhan)’ın bakkal dükkanını, Terzi Salih’i hatırlıyormuş. Herkese de çok selamı var.
Allah Şenay hanıma, eşine ve evlatlarına sağlıklı uzun ömürler versin inşallah.
10.04.2023
