MISTIK HÜSEYİN

H.1. İSMAİL-FERZİYE

İsmail. Köyümüz halkından  Tıkırık Hakkı’nın kızı Ferziye ile 1969’da evlendiler. Ferziye abla halamın yaşıtıdır. Sık sık bir akraba tanıdık, yaşıt olarak birbirlerine gider gelirlerdi. Çok sıkı sohbetleri olurdu. Ben tabii o zamanlar onlara göre on yaş geriden gelen çocuk sayılırdım. Ellerinde çeyizlik dantelleri, oyaları, örgüleri her ne olursa bir köşeye çekilip sohbet ederlerdi. Genç insanlar. Konuları ne olsun. Tabii sevdikleri, isteklileri olurdu. Ferziye abla sevince candan sevmiş. Gözünü kararttı arkasına bakmadı İsmail enişteye kaçtı. Lakin köyde çok kalamadılar, evlendiklerinden üç yıl sonra Edirne’ye gittiler. İsmail enişte Edirne’de çeşitli işlerde çalıştı, emekli oldu. Vefatından kısa bir süre önce köyde karşılaşıp sohbet ettik. Köye tatillerde geldiğinde de Osman Varolla hem komşu kızları ile evli olmaktan bacanak sayılırlar hem de yaşıt olmaları sebebiyle iyi muhabbetleri olurdu. 21.09.2022’de vefat etti. Allah rahmet eylesin, mekânı cennet olsun. Ferziye abla Edirne’de kendi başına evlatlarının gözetiminde yaşamaktadır.

İki erkek çocukları oldu. İkisi de köyde doğup Edirne’de büyüdüler. Yaşadılar, yaşıyorlar.

F.1. Metin. 1970 doğumludur.  Edirne’den Zuhal hanımla evlidir. Metin tekstil işinde çalıştı. Daha sonra Lalapaşa’daki çimento fabrikası olan Çimentaş’tan emekli oldu. O neslin yani şehre göç eden ilk neslin çocukları genellikle Üniversite, Yüksek okul okumak yerine genellikle Endüstrileşen Türkiye’nin genel ve temel ihtiyacı olan teknik eleman sınıfında kısa yoldan ve kolay iş buldular. Çünkü o zamanlar henüz.

-Çalışıyor musun? Sorusuna,

– Hayır, ben yoruluyorum, gibi abuk cevap veren Tik Tok fenomenleri ile tanışmamıştık.

Herkes bir işe bulur, onu ekmek kapısı beller, evinin, ailesinin geçimini sağlardı. Hatta erken yaşta işe girenler ailenin geçimine yardımcı olur, kazancını anne babasına teslim eder, çeyiz, düğün masrafları için gerekecek para kenara konurdu.

Hele de 80’ler dizisindeki anne Rukiye Hanım’ın dediği gibi işiniz SSK’lı ise değmeyin keyfine. Evlenecek eş de kolay bulunurdu, size kaynana kaynata olacak anne, babalar da. İnsanlar kanaatkârdı.  Öyle sabah kahvaltı için çıkılıp akşam dönülen Kafeler hayatımıza pek girmemişti. Yani yapacak bir şey de yok. Zaman değişiyor insanlar da değişen hayatları normal karşılayıp onlar da değişim çarkına ayak uyduruyor.

M.1. Tekirdağ-Namık Kemal Üniversitesinde okuyan Umutcan isimli bir çocukları vardır.

F.2. Çetin. O da köyde doğup henüz altıncı ayında anne babasıyla umuda yolculuğa çıkanlarımızdan. Gidiş o gidiş.

Çetin birkaç yerde çalışıp emekli olduktan sonra hala emekli-çalışan olarak sürdürüyor hayatını Edirne’de. Edirne’nin yerlisi Bengül hanım ile evli. Henüz ortaokula devam eden bir erkek çocukları var.

Ç.1. Çağan Taha.

H.2. FATMA: Mıstık Hüseyin-Kezban’ın beş çocuğundan ikincisi Fatma,  Sarıoğullardan Mesut TAŞKIN ile evlidir. Fatma-Mesut’un iki çocukları vardır.

F.1. Zafer. Rükna-Hüseyin Öcal’ın kızı  Ergil ile evlidir. Bir çocukları vardır.

Z.1. Koray. Ayşegül Sedef ile evlidir. İstanbul’da yaşıyorlar.

F.2. Hasan. Küçükaltıağaç köyünden Tijenle evlidir. Bir kızları vardır. İzmir’de

Dişçilik okuyor. Adı Simay.

H.3. Naşide (Kılıçer),

Osman Kılıçer ile evlidir. Çakır Ali’nin temelde kalan iki oğlundan biridir. Diğeri Necmettindir. Osman’ın da bir zamanlar bir iki gitme denemesi içinde olduğu haberini aldım ama köyünü, anasını, evini, sokağını, mahallesini kıyayıp gidememiş. Çocukları gitti.

N.1. Erdinç, hemen her giden gibi Çerkez’e gitti. Büyük Altıağaçtan almış hanımını kendine eş olarak. Sokak bir kişi arttı mı sevinsin, yoksa kaybetti mi üzülsün.  İki çocukları vardır.

E.1. Erce. 20 yaşında.

E.2 Ege. 13 yaşında.

N.2. Osman aga Şakire kızını da köyümüzün alt başına gelin vermiş. Bekir Özoğul’un oğlu Yusuf Özoğul’a. Bu da ayrı bir konu olacak kadar ilginç en üst sokak ile en alt sokak bağı. Osman ağanın hanımı da en alt sokaktan Mıstıklardan geldiydi bizim sokağa. Alt sokak da sanki alacaklı kalmayı sevmiyor gibi illa verdiğini geri alıyor. Zekiye ablamın alta gidişinde de sanki Naşide yengenin katkısı, tavsiyesi büyüktü. Akraba kızını gelin etmek mantıklı. Bildik tanıdık insan sonuçta. Şakire de gitmiş gelin olarak annesinin geldiği sokağa. Oradan da Çerkez’e.  Bir çocukları var.

Ş.1.Kerem. 20 yaşındadır.  Edirne-Trakya Üniversitesi – Kırkpınar Spor bilimleri fakültesi spor yöneticiliği bölümünde 3. yılını okuyor.

H.4. MUHARREM- ZEKİYE (Ergen)

Bizim Sokak’tan köyün en alt sokağına gidenlerinden biri de Zekiye abla oldu. Muharrem enişteye aşık oldu yaş kemale erdiğinde. Gideceğim en üst baştan en son sokağına köyümüzün dedi ve gitti. Babasına ve ağabeyine; “Beni Muharrem’e vermezseniz kaçar, giderim.” diyecek kadar da aşkına sahip çıkabilmiş biriydi Zekiye ablam. Ahh ah çocukluğumun has ablası. Komşum, yol göstericim. Allah var ya biz kardeşten öteydik. Sevinçte, acıda, mutlulukta, hüzünde hep bir ve beraberdik. Zekiye abla hepimizi kardeş bildi elinden geldiğince sahip çıktı bize. Yeğenlerinden ayrı görmemiştir bizi hiç. Günün konusu hep ortaktı. Birimizin bildiğini muhakkak diğeri de bilirdi. Yok, kız kıza konuşmaları gerekir de bize duyurmak anlatmak istemezlerse kuşdilince konuşurlardı aralarında. Hayat ona maalesef yeterince güzellik sunmadı. Çok erken denilecek yaşta aldı onu da aramızdan Süleyman agası gibi. İki oğlan çocuğu kazandırdı hayata. Ender ve Hasan. Biliyorum ki evlatları analarına doyamadan gitti bu dünyadan Zekiye ablam, bir tabut içinde köyümüzün mezarlığına. Ve son gidişimde kabristanı bayram ziyaretimizde çektim Zekiye ablamın mezar taşının resmini. Okudum ruhuna bir Fatiha tüm yaşadıklarımız ve yaşasaydı hala keşkelerim için.

M.1. ENDER: Uzunköprü’ye bağlı Süleymaniye köyünden Seyhan ile evlidir. Lüleburgaz’da yaşıyorlar. Bir çocukları vardır.

E.1. Bartu.

M.2. HASAN: Batman’dan Ayşegül ile evlidir. İpsala’da çalışıyor. Forklift operatörüdür. Fabrikada ve Doktor lakaplı rahmetli Gürsel Şimşek’in işlerinde çalışıyor. İki çocukları vardır.

H.1. Emir.

H.2. Eren

MISTIK DEDE

D:H. 1309-Ö:M.1997

Asıl adı Mustafa Tezcan’dır. Halk arasında Mıstık kısaltması ile anıla gelmiş. Adı lakabı olmuş. 30 yıl boyunca gözleri ama olarak yaşamıştır. 1995 yılında gözleri açılmış. Gelinini ve torununun eşi Zekiye ablayı görmüş. Kendisi de görmenin verdiği şaşkınlıkla  onlara;

• Senin üzerindeki gömleğin rengi yeşil mi? diye sormuş.
• -Evet. cevabını alınca emin olmak için Zekiye ablaya da seninki de mavi mi? demiş. Ondan da;
  • Evet. cevabını alınca şaşkınlıkları daha da artmış. Kahveden dönüp gelen torunu Muharrem’e de;
  • -A be evlat ben seni en son zayıf, çırpı gibi bir çocuk halinle hatırlıyorum, sen ne olmuşsun böyle, kocaman adam olmuşsun demiş.Sarılışıp ağlaştık diyor. Ömrünün son bir buçuk yılını görerek geçirmiş. Ne büyük bir mutluluk. Otuz yıl dünyanın renklerine, şekillerine, insan yüzlerine uzak kalıp son deminde tekrar o mutluluğu yaşamak. Mekanı cennet olsun inşallah.

H.5. RECEP:

Recep köyde çiftçilik dışında on yıl kadar köyümüz ilkokulumuzda hizmetli olarak çalışmıştır. Yani köyümüze emeği geçenlerdendir. Sonra okulun hizmetini gören Muammer oldu. O da kooperatifte çalışma hayatına devam etti. Lakin gel zaman git zaman köyde yaşamanın hem zaman kaybı hem de ekonomik getirisi olmayan bir iş olduğuna karar verip kış aylarında Uzunköprü’de kalorifer yakıcılığı yaptı. 2016 yılında emekli oldu. Emekliliğin ardında da geçen yıla kadar bu işi sürdürdü. Geçen yıl yeter deyip temelli emekli oldu. Uzunköprü’de Süleymaniye yolu üzerindeki TOKİ konutları 2. Etaptan kendine ev alıp eşi ile orada kış mevsiminde yaşamaya devam etmektedir. Yazları yine köye gidip orada yaşamaktadır. Eşi ilçemiz Akıncılar köyünden Gülümser hanımdır. Bir kızları vardır.

Kızları Gamze Çerkezköy’de yaşamaktadır. Gamze Mavi Cins’te, İnsan Kaynakları departmanında çalışmaktadır. Eşi Havsa Bostanlı köyünden Hamdi Özer’dir. Hamdi başka köylülerimizin de çalıştığı bir hortum üretim fabrikasında çalışıyor.

H.6. EMİNE, Köyümüz halkından Mehmet Öcal’ın 1966 doğumlu oğlu Erol Öcal ile evli. Erol Muratlı’da çalışıyor. Bir çocukları var. İsmi Okan. Okan Muratlı’da çalışıyor.